تشویش اذهان عمومی
تا حالا چندین بار به تشویش اذهان عمومی متهم شدم. دلیلش هم این بوده که یا من خیلی خوب دلیل و برهان‌های منطقی ارائه میدم. یا اذهان عمومی خیلی سوراخ تشریف دارند. الان که فکرشو می‌کنم میبینم دلیلش هر دو میتونه باشه. اگه اذهان عمومی سوراخ نباشه کسی رو نمیشه به تشویش اذهان عمومی متهم کرد. در ایران این اتهام وجود داره چون تشویش اذهان عمومی وظیفهٔ رسانه‌های عمومیه. از طرفی کسی که تحت تاثیر این رسانه‌ها قرار نداره باید خوراک فکری دیگه برای خودش فراهم کنه. که باز هم در ایران فقط کتاب و اینترنت میتونه این امکان رو بعده. کسی که کتاب بخونه و بدونه دنیا دست کی هست قدرت بیان منطقی و همچنین پیاده سازی اون رو فرا میگیره. آره من میدونم که احتمالا از ۹۹% افراد دور و برم باهوش تر و با سوادتر هستم. ولی اگه ذهنی رو مشوش کردم قصدم این نبوده، من فقط داشتم سیر فکریم رو بیان می‌کردم. این خود ملت احمق هستند که سیستم نرمال من رو به روم میارند، چون از من میترسند. متاسفانه من وحشتناکم برا احمق ها کلا اینجوری روشن کنم قضیه رو که من میدونم که تو هم میدونی من چی هستم ولی به رو خودت نمیاری چون جرات به اعتراف نداری. چون بهت یاد ندادند که اگه یکی از تو تو یه چیزی بهتر هست تو هم لابد تو یک چیز دیگه میتونی بهتر باشی. آدم‌ها برابر نیستند. برا همین از هم متنفر میشند به جا این که خودشون رو درست کنند رسانهٔ عمومی رو درست کردیم که ملت احمق باقی بمونند و کسی هم نتونه اذهان شون رو مشوش کنه. جوابش رو یادم اومد. شما‌ها بر احمق‌ها حاکم هستید و می‌خواهید احمق بمونند. اگه هدفتون پیشرفت جامعه بود و جلوگیری از تشویش اذهان عمومی، مردم رو احمق بار نمیوردید و میدیدید که مردم با سواد، ذهنشون مشوش نمیشه. حتی با رسانهٔ عمومی شما. برا این که از تشویش اذهان عمومی جلوگیری کنین در اون رسانهٔ عمومی تون رو ببندید بعد ببینید که دیگه هیچ کی مشوش نمیشه. گناه خودتون رو به گردن من نندازید. شما‌ها از همه تشویش کننده تر هستید
آره من خیلی وقت‌ها اذهان عمومی رو مشوش کردم. از آدم‌ها چیزایی دونستم که خودشون هم فکرشو نمیکردن و در مورد خودشون نمیدونستند.
0 نظر
ارسال یک نظر