To My Friend Whom I Don't Get to See: 2009

http://www.youtube.com/watch?v=01nV-IfC98M

I've heard there was a secret chord
that David played, and it pleased the Lord
But you don't really care for music, Do you?
It goes like this, the fourth, the fifth
The minor Fall, The major lift,
The baffled king composing, hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

Your faith was strong but you needed proof
You saw her bathing on the roof
Her beauty in the moonlight overthrew you
She tied you to a kitchen chair, she broke your throne
she cut your hair and from your lips she drew the hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

Maybe there's a God above
And all I ever learned from love
Was how to shoot at someone who outdrew you
It's not a cry you can hear at night
It's not somebody who's seen the light
it's a cold and it's a broken Hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

Maybe I've been here before
I know this room, I've walked this floor
I used to live alone before I knew you
I've seen your flag on the marble arch
love is not a victory march
it's a cold and it's a broken Hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

There was a time you let me know
What's real and going on below
but now you never even show it to me, do you?
And remember when I moved in you
the holy dove was moving too
And every breath we drew was Hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

You say I took the name in vain
I don't even know the name
But if I did, well really, what's it to you?
There's a blaze of light
In every word
It doesn't matter which you heard
The holy or the broken Hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

I did my best, it wasn't much
I couldn't feel, so I tried to touch
I've told the truth, I didn't come to fool you
And even though
It all went wrong
I'll stand before the Lord of Song
With nothing on my tongue but Hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah
…

[+/-]

خدا مرده است اما اعصار بسيارى طول مى کشد تا افسانه اش هم بميرد.

http://iris2m.blogspot.com/2009/05/blog-post.html

کفر لغت ديگرى است براى آزادى انديشه. /گراهام گرين/

-کسی که برای اولین بار ایده از طرف خداوند آمده ام را مطرح کرد، انسان هوشمندی بود./اروپیدس 484 قبل از میلاد/

-من نمى توانم خدائى را تصور کنم که مخلوقات خود را پاداش يا کيفر مى دهد؛ که اهدافش طبق مقاصد ما انسانها شکل گرفته/آلبرت انیشتین/

-قبل از اينکه براى آمدن باران به درگاه خدا نماز بياورى، بهتر است برنامه هواشناسى را تماشا کنى./مارک تواین/

-مذهب، تخيل است و پايه قدرتش در اين است که در محدوده تمايلات ذاتى مان واقع مى شود/زیگموند فروید/

-صريح و روشن بگويم: من مسلمان نيستم. من هيچوقت جرم ارتداد را نپذيرفته ام چون هيچگاه بعنوان يک انسان بالغ و عاقل در زندگى ام هيچ نوع اعتقاد دينى را برسميت نشناخته و اعلام نکرده ام. کسى نمى تواند نسبت به عقيده اى که هيچوقت نداشته، مرتد شود و بخاطر آن مجازات شود. بسيارى از مسلمانانى که مورد احترام من هستند، از اين مساله که به محض تولد به اسلام متعلق مى شوند و اگر تصميم گرفتند آن را برنگزينند مرگ در انتظارشان خواهد بود، وحشت خواهند کرد./سلمان رشدی/

-اگر 70میلیون نفر به یک چیزاحمقانه اعتقاد دارند، آن چیز همچنان یک چیز احمقانه است./آنتوان فران/

-اگر بخواهیم تنها با قوانین احتمالات قضاوت کنیم، قدرت دعاها صفر است./جودیث هیز/

-مذهب جنايت مقدس است./لاادری/

-کسانی که میتوانند تو را باورمند به چرندیات بکنند، میتوانند تو را مجبور به انجام کارهای وحشیانه کنند./ولتر/

-"هرچقدر میوه های دانش بیشتر در اختیار انسان قرار گیرد، همانقدر باورهای مذهبی از بین خواهد رفت./زیگموند فروید/
دين، خودآگاهى انسانى است که هنوز خود را نيافته يا خود را باخته و از دست داده است./کارل ماکس/

-میلیون ها انسان نمازخوان و دعا گزار هر روز عاجزانه با تمنا و التماس از خدا چيزى را تقاضا مى کنند: "خدايا اين کار را برايم بکن"، "من اتوموبيل نو مى خوام"، "شغل بهتر مى خوام"، "اين را به من بده"، آن را به من بده". اما مشکل اين است که اگر خدا به دعاها و عجز و التماس شما جواب نداد چه؟ حتما مى گوئيد خواست خدا بوده. اين طور تشخيص داده .... خوب مگر مريضيد که به درگاه او دعا و التماس مى کنيد و وقت خودتان را تلف مى کنيد؟/جورج کالین/

-! خدا مرده است اما اعصار بسيارى طول مى کشد تا افسانه اش هم بميرد./نیچه/

"God is Dead; but given the way of men, there may still be caves for thousands of years in which his shadow will be shown. And we — we still have to vanquish his shadow, too."

[+/-]

اپیدمی روشنفکری ایسم

در این هفته با توجه به این که تحت فشار شدید از جانب پروژه‌ها بودم از هر فرصتی برای تنفس استفاده افزون میبردم.

از طرفی‌ شیرین عبادی اومده بود دانشگاه ما و فرصت رو مغتنم شمردم. آدم‌های زیادی از هر قشری اومده بودند. یک کمی‌ که دقیقتر نگاه می‌کنم میبینم تو همین آمریکا یا تو همین دانشگاه همه جور قشری رو میتونی‌ پیدا کنی‌. اینم از اون حرفای تکراری بود که همه جا میشنوی پس بی‌ خیال.

با خود شیرین عبادی حال کردم. دلیل اصلیش این بود که مثل مامانم بود. هم تپل بود هم کوچولو هم مثل مامانم حرف میزد. دلیل دیگش این بود که آدمی‌ به سن و سال اون از ایران ۲ سالی‌ میشه که ندیدم. ولی‌ تکه کلماتش و طرز صحبتش هم دلیل دیگه‌ای بود که بیشتر منو به خودش جذب میکرد.

کلا دخترانی که علوم انسانی‌ می‌خونن خوش سر و زبون هستن و میشه باهاشون هم خوب دعوا کرد هم خوب جر و بحث کرد هم خوب صحبت کرد. دلیل اصلیش هم اینه که تنها چیزایی که ما در موردش صحبت می‌کنیم با این جور دخترا رشتهٔ تحصیل ایشون بوده و البته علاقهٔ شخصیشون.

حالا که ایشون چی‌ گفت و اینکه ۹۰% حرفاش رو من میدونستم گفتن نداره ولی‌ باز هم میگم خوشم اومد ازش ( که البته این هم مهم نیست که من خوشم بید یا نه).

ملتی‌ که اونجا نشسته بودند رو می‌تونم به جرات بگم کسایی‌ رو که من میشناسم حتی هر چی‌ زور زدم نفهمیدم به جز این که بیاند فضولی و با این خانوم عکس بگیرن برا چی‌ اومدن.

امروز برای بار دوم رفتم سر یک سخنرانی‌ دیگش که در مورد روابط ایران و آمریکا بود و باز هم حرف تکراری به خورد ما داد. و اصلا از قضیه کنترا صحبتی‌ نکرد که اینم عجیب بود و آخرش رفتم بهش متذکر شدم که اینو نگفتی.

همهٔ اینا رو نوشتم که تازه برسم به اصل مطلب.

من نمیفهمم ایرانی‌‌ها چرا بدتر از من عقدهٔ خود کوچیک بینی‌ دارند و میخوان به همه بگن که تو همه چی‌ از همه بهترند. خودمم کم و بیش اینطوری‌ام ولی‌ اقلاً من میدونم که چه مرگمه.

تقی‌ به طوقی خرده با گرین کارت پا میشند میان آمریکا فکر میکنند آدم شدند. چون اینجا زندگی‌ کردند و از رو خرشانسی یا این که داداش ننشون یا آبجی باباشون اینجا بوده اومدن اینجا شدن عند تکنولوژی و چون سوار تویوتا کمری میشند. خودشون رو با اونی‌ که تو ایران تویوتا کمری داشته یکی‌ میکنند. پس فردا هم ۴ تا کلمه که اینجا شنیدند از زبان این خانم رو میان تحویل دیگران میدند که بگن روشنفکر شدند.

شیرین عبادی تو قاب عکس اتاقشون یا آلبوم عکسشون خوب جا پیدا میکنه. من که قبول ندارم همه خوبند. ولی‌ همه میخوان خودشون رو خوب نشون بدن. یکی‌ از دلایلی که من نمیخوام خودمو خوب نشون بدم اینه که نمیخوام شبیه این جماعت باشم.

تا ۲ روز پیش با حجاب کامل اسلامی در تمامی محیط‌های اینترنت حضور داشتند حالا با مایو ۲ تیکه اینور اونور میرند. به قول یکی‌ از همین آدم‌ها که باهاش دوست شدم بعد فهمیدم چه گهی خوردم. میگفت من میرم ترکیه مایو ۲ تیک میپوشم ولی‌ جلو تو که دوست پسرمی تاپ هم نمیپوشم چون اونجا ترکیه است اینجا ایران.

خلاصه من به این نتیجه رسیدم که بعضی‌ از اینا رو باید بعضی‌ وقتا سر جا نشوند چون بعضی‌ وقتا مزاحمتشون جانکاه میشه.

بیچاره‌ها بعضی‌‌هاشون رو که از ایران میشناسم خودشونم میدونن که هر چی‌ اینجا فیلم بازی کنند ما میدونیم از کدوم قماشی هستند. این بدبختا خودشونم میدونن که به گوز بندند و به چس پیوند.

یا رب مباد آنکه که گدا معتبر شود

که گر معتبر شود ز خدا بی‌ خبر شود و روشنفکر شود

کاشکی‌ ما هم با جیجی بوفون عکس مینداختیم با طرز تفکر این جماعت احمق ما هم دروازه بان تیم ملی‌ ایتالیا میشدیم لابد

یادتون باشه ۴۰ سال هم که اینجا زندگی‌ کنین شما همون ایرانی‌ هستین. اگه بخواین به دیوار تغییر ماهیت نزدیک بشین همون گهی هم که بودین دیگه نیستین. میشید بی‌ شرف

البته اگه شرافت ارزشی داشته باشه ا اون موقع

[+/-]

I see what beautiful is about When I'm looking in Not when I'm looking out

[+/-]

flicker and mosaic

[+/-]

I'm proud to say that I love this place Good old small town USA

[+/-]

یک قطره لحظه

[+/-]

FLAME

[+/-]

فانتزی‌های یک جوان ناکام

یادم میاد که در فانتزی هام همیشه من نواقص اولیای خودم رو جبران کرده بودم و دارای هالهٔ نور بودم در زمان آینده. البته قیافم شبیه احمدی نژاد نبود هیچوقت :)

شبیه تمثال ائمه اطهار ولی‌ با تیپ مدرن خیلی‌ هم مهربون و لاغر. الان که فکر می‌کنم میبینم تو تفکرات قدیمم الان همون آدم هستم ولی‌ شبیه اون چیزی که تو رویا هام بودم نیستم. خیلی‌ چیزام بهتر و خیلی‌ چیزام بدتر ولی‌ از همه جالب تر قیافم هست که اصلا شبیه اونی‌ که فکر می‌کردم نشد. اگه اون موقع‌ها باهوش تر فکر می‌کردم ملتفت میشم که باید شبیه پدر یا مادرم شم آخرش اقلا ولی‌ اونی‌ که در ذهن ما بود شبیه ننه بابام نبود از لحاظ ظاهری. خوب حق هم دارم چون قدم از بابام ۲۰ و از مادرم ۳۰ و از خواهرم بیش از ۳۰ سانتیمتر بلند تر شد. پس لزوما هم ابعاد ظاهرم نباید شبیهشون میبوده.

به هر حال در این فانتزی که همیشه به ذهنم میرسه اینه که من با همسرم که موهاشو از پشت بسته و خیلی‌ هم موهاش لخته تو ماشین نشستیم و بچه‌ها که خیلی‌ هم شبیه همون خانوم هستند پیاده میشند و همسرم به من لبخند میزنه. من کلا فانتزی سکسی با همسر آیندم نداشتم هیچوقت. اون لبخند فانتزی من بود.

حالا اخیرا این فانتزی داره کم کم محو میشه. این فانتزی داره به یک واقعیت رنگ میبازه. در فانتزی جدید من یک مرد مجرد با کت شلوار و کراوت هستم. تو فانتزی جدید و قدیم هر دو خارج از ایران زندگی‌ می‌کنم پس کراوت لازمه. فرقش اینه که من نه زن دارم نه بچه تو شات اول این تصور. دارای چندین دوست دختر (یا دوست زن یا هر کوفت دیگه‌ای فکرشو کنی‌ ) هستم. خیلی‌ از این زنها تو کف این هستند که من بابای بچشون باشم. گاهی‌ اوقات به ذهنم خطور کرده که یه زن هم دارم گاهی‌ اوقات هم خطور کرده که زن ندارم.

جالبیش اینه که تو فانتزی اول قدرت به صورت عادلانه تقسیم شده. همه قدرت رو فراموش کرده ا‌ند. تو این فانتزی جدید فقط من قدرت دارم. می‌تونم بگم این فانتزی نیست، این تصویری از آیندست که داره روز به روز جای اون تصویر قبلی‌ رو میگیره. تو مورد اول من همه رو دوست داشتم با این که ۲ ۳ نفر بودند. تو این تصویر هیچکس رو دوست ندارم. برای همین با همه خوب رفتار می‌کنم چون هیچکدومشون رو دوست ندارم. اینقدر مطمئنم از خودم که به همه اجازه میدم تو تفکراتشون هوس کنند که از من سواستفاده کنند.

اینکه هیچ کس رو دوست ندارم هم تصورش برام سخت نیست. واقعا همین الان هم کسی‌ رو دوست ندارم. می‌تونم بگم دوست زیاد دارم ولی‌ کسی‌ رو دوست ندارم حساسیتی نسبت به آدم‌ها ندارم چون دوسشون ندارم. انتظاری از کسی‌ جز خودم ندارم در انزوای عمیق مثل فولاد سفت شدم.

با دیدن عکس در و داف‌ها و دوستام که دخترند اصلا نمیتونم فکر کنم که من از جنس مخالف خوشم میاد یا نه. زیاد مشکلی‌ نداره برام این قضیه ولی‌ فکر می‌کنم فیزیولیژیکی باشه.

اصلا ناراحت نیستم که فانتزی من داره عوض می‌شه ولی‌ این نقط عطف رو هرگز فراموش نخواهم کرد. دختران زیبا رو هرگز نمیتونم جای اون خانوم تو فانتزی بچگیم بگذارم ولی‌ همشون رو جزو دوست دختر‌های بدبختم می‌تونم تصور کنم که خواهم داشت. دقیقا تو این تصویر آدمی‌ شدم که مادرم ازش متنفره ولی‌ احساسات مادرم زیاد برام مهم نیست.

[+/-]

تجربه‌ای جدید

در سال ۱۳۸۱ با یه سری بچه‌های دانشگاه شهید بهشتی‌ رفتیم به جزیرهٔ کیش. اینکه اونجا چه کسانی‌ رو دیدیم و به ما چه گذشت دارای اون اهمییتی نیست که بخوام توضیح بدم. جالب اون احساسیه که تجربه کردم و من رو بسیار منقلب کرده.

عکس رو اینجا می‌گذارم که ببینی‌ چه تیپ ردیفی داشتیم اون موقعه :)

با دیدن این عکس‌ها تونستم اتفاقات رو باز سازی کنم. این هم زیاد عجیب نیست.

ولی‌ عجیب‌ترین چیزی که دیدم این بود که تفکرات اون اوقات رو به یاد آوردم دوباره. یادمه که به چه چیزایی فکر می‌کردم.

با دیدن خلیج فارس وحشتی عجیب منو فرا میگرفت. یاد اون هواپیما که سقوط کرد میفتادم و حتی اجسادی رو که تلویزیون نشون میداد. وحشتناک تر از اون احساس می‌کردم تو بی‌ نهایت گم شدم یک بی‌ نهایت آبی‌ رنگ. ترسم از محو شدن بود. هر وقت که روم رو به ساحل بر میگردوندم خوشحال میشدم. عمق دریا خیلی‌ کم بود و ماهی‌‌ها از کنار ما رد میشدند. از آینده میترسیدم نمیدونستم چی‌ میشه. سال سوم رو به پایان بود و باید به آینده فکر می‌کردم به این که چه غلطی میخوام بکنم.

هنوز هم اون نگرانی‌ رو با تمام پوستم حس می‌کنم. احساس انزوا خیلی‌ عجیب شده برام.

جالب تر این که فکر می‌کنم الان رنگ اون تفکرات برام پر رنگ تر شده از اون حس واقعیم که اون موقع داشتم. الان بیشتر میترسم که آیا واقعا آیندهٔ من قرار بود چی‌ بشه.

این عکس‌ها خیلی‌ رو من تاثیر گذاشته.

ادامهٔ داستان زیاد مهم نیست. مهم اینه که بخشی از خاطراتم دوباره برگشت تو ذهنم و جالب اینه که با این که ۷ سال بزرگ تر از اون موقع خودم هستم نمیتونم اون فشار رو هضم کنم. شاید هم از کیفیت زندگیم میترسم. به هر حال هر چی‌ که بود عجیب بود این یاد آوری

[+/-]

تشویش اذهان عمومی‌

تا حالا چندین بار به تشویش اذهان عمومی‌ متهم شدم.

دلیلش هم این بوده که یا من خیلی‌ خوب دلیل و برهان‌های منطقی‌ ارائه میدم. یا اذهان عمومی‌ خیلی‌ سوراخ تشریف دارند.

الان که فکرشو می‌کنم میبینم دلیلش هر دو میتونه باشه.

اگه اذهان عمومی‌ سوراخ نباشه کسی‌ رو نمی‌شه به تشویش اذهان عمومی‌ متهم کرد. در ایران این اتهام وجود داره چون تشویش اذهان عمومی‌ وظیفهٔ رسانه‌های عمومیه.

از طرفی‌ کسی‌ که تحت تاثیر این رسانه‌ها قرار نداره باید خوراک فکری دیگه برای خودش فراهم کنه. که باز هم در ایران فقط کتاب و اینترنت میتونه این امکان رو بعده. کسی‌ که کتاب بخونه و بدونه دنیا دست کی‌ هست قدرت بیان منطقی‌ و همچنین پیاده سازی اون رو فرا میگیره.

آره من خیلی‌ وقت‌ها اذهان عمومی‌ رو مشوش کردم. از آدم‌ها چیزایی دونستم که خودشون هم فکرشو نمیکردن و در مورد خودشون نمیدونستند.

آره من میدونم که احتمالا از ۹۹% افراد دور و برم باهوش تر و با سوادتر هستم. ولی‌ اگه ذهنی‌ رو مشوش کردم قصدم این نبوده، من فقط داشتم سیر فکریم رو بیان می‌کردم.

این خود ملت احمق هستند که سیستم نرمال من رو به روم میارند، چون از من میترسند. متاسفانه من وحشتناکم برا احمق ها

کلا اینجوری روشن کنم قضیه رو که من میدونم که تو هم میدونی‌ من چی‌ هستم ولی‌ به رو خودت نمیاری چون جرات به اعتراف نداری. چون بهت یاد ندادند که اگه یکی‌ از تو تو یه چیزی بهتر هست تو هم لابد تو یک چیز دیگه میتونی‌ بهتر باشی‌.

آدم‌ها برابر نیستند. برا همین از هم متنفر میشند به جا این که خودشون رو درست کنند

رسانهٔ عمومی‌ رو درست کردیم که ملت احمق باقی‌ بمونند و کسی‌ هم نتونه اذهان شون رو مشوش کنه.

جوابش رو یادم اومد. شما‌ها بر احمق‌ها حاکم هستید و می‌خواهید احمق بمونند. اگه هدفتون پیشرفت جامعه بود و جلوگیری از تشویش اذهان عمومی‌، مردم رو احمق بار نمیوردید و میدیدید که مردم با سواد، ذهنشون مشوش نمیشه. حتی با رسانهٔ عمومی‌ شما.

برا این که از تشویش اذهان عمومی‌ جلوگیری کنین در اون رسانهٔ عمومی‌ تون رو ببندید بعد ببینید که دیگه هیچ کی‌ مشوش نمی‌شه.

گناه خودتون رو به گردن من نندازید. شما‌ها از همه تشویش کننده تر هستید

[+/-]

Mai Ya HI

[+/-]

Einstein says and I believe

[+/-]

گفتگویی که لازم نیست ردوبدل شود

-مادر جان سلام

خوبی‌؟

صدایم رو خوب میشنوی؟

-علی‌ جان تویی پسرم؟ حالت خوبه؟ چطوری ؟ چی‌ کارا میکنی‌ ؟

-مرسی‌ بد نیستم تو خوبی‌؟ بابا خوبه؟

-من خوبم اونم بد نیست. درسات خوبه؟

-اره خوبه

-خوش می‌گذره؟

-اره خیلی‌ بهتر شده عادت کردم به اینجا

-خوب خدا رو شکر، دیدی گفتم بهتر میشه؟ تو باهوشی‌ یادته بهت می‌گفتم که تو از هیچکس هیچ کم نداری؟

-خوب یاد گرفتم اولش بلد نبودام.

-مادر جان چی‌ برات بگم که خیلی‌ عوض شدم. چی‌ بگم که نمیفهمم از چی‌ حرف میزنی‌. چی‌ بگم که زنگ میزنم که فقط صدات رو بشنوم.زنگ نمی‌زنم که یادم نیفته کجا بودم. زنگ میزنم که برام تعریف کنی‌ و هر چی‌ که گفتی‌ رو به دست ذهنم بسپرم که برام ازش یه تصویر رویایی دیگه بسازه.

شرمنده‌ام که بگم خیلی‌ قدرت تخیلاتم قوی شده. انقدر قوی که قبل از این که چیزی رو بهم بگی‌ قبلا فکرشو کردم. هر چی‌ بیشتر از ذهنم کار میکشم بیشتر از دنیای معمول گذشته فاصله میگیرم و تو تخیلاتم فرو میرم. خاطراتی از گذشته رو که اصلا به یادشون نبودم اینجا به یاد آوردم. غربتی که آدم رو معتاد کنه ندیده بودم. انقدر از غربت بد شنیده بودم که دوست داشتم خودم رو یکی‌ از شخصیت‌های غریب داستان ببینم و به قول خیلی‌‌ها خودم رو داغون شده ببینم و دلم برا خودم بسوزه. ولی‌ این غربت، غربت خوبی‌ شده برام ولی‌ نه لزوما برا اطرافیان عزیزم. با دوران کودکیم رابطهٔ عمیقی حاصل کردم. و از این که تونستم تصوری باشم از آینده‌ای که برا خودم میدیدم لذت میبرم. آرزو‌های بزرگم رو به یاد میارم و به کوچیک بودنشون فکر می‌کنم.

مادر جون مجبور شدم طرز تفکراتی رو که با خون دل به من یاد دادی بریزم دور. ازشون استفاده کنم که به اینجا برسم. ولی‌ الان دیگه مجبورم بریزمشون دور. الان احساس می‌کنم تفکرات خودم دست برتری به سینه تفکرات تو میزنه. باید بگم که این دست رد رو به سینه خودم زود تر از تو زدم. چون میدونم که تو تو ضمیر ناخوداگاهم جایی‌ برا خودت داری. احساس می‌کنم مدت کوتاهی در اختیار دارم تا به دست نیافتنی‌ترین قسمت آرزوهام برسم. خوشحالم که دوباره خودم شدم و ارزش واقعیم رو دوباره پیدا کردم. خوشحالم که از خود راضی‌ شدم به هر وجهی که فکرشو بخوای بکنی‌.

تنهایی‌ رو با تمام وجود میپذیرم. احساس می‌کنم دیگه وقتشه که پایبند به هیچ قانونی‌ نباشم. برا دوست داشتن هام تعهدی قائل نشم. باید بپذیرم که عنصر کوچیکی از این دنیا بودن زیاد پیچیده نیست ولی‌ تو من رو جوری بار آوردی که از همون اول تو مغزم کردی که باید فوق العاده باشم چون تو باور داشتی که من فوق العاده هستم.

مادر جون، من میفهمم که دارم اونجوری میشم که به مطلوب تو نزدیک تره ولی‌ راهی‌ رو که انتخاب کردم با راه تو یکی‌ نمیدونم اگرچه مقصدش شاید یکی‌ باشه.

تازه دارم یاد میگیرم که بخشیدن آدم‌ها خیلی‌ شیرین تر از پیشیبینی کردن حماقت هاشونه. تازه می فهمم که آدم ها بیشتر به من احتیاج دارند تا من به اونا. تازه دارم میفهمم که فکر کردن به آدم‌ها کار من نیست، ادب رو از بی‌ ادب نمیخوام یاد بگیرم، ضمیر ناخودآگهم به من بهتر آموزش میده.

مادر جون شاید فهمیدی که حرف حساب نمیتونم باهات بزنم. چون فکر می‌کنم وقت سکوت رسیده. چون فکر می‌کنم انقدر وقتم رو با آنالیز کردن مردم تلف کردم که یادم رفت قرار بود که بهترینشون باشم. الان میبینم که زور بی‌ خودی میزدم، تو من رو جوری بار آوردی که عاقبتم به خیر شه و این مثل فرشته‌ای محافظم هست.

مامان جون گرچه خودتم یه آدم هستی‌ و خیلی‌ وقتا در نظرم خیلی‌ ازت متنفر میشم و اشتباهتت رو میبینم ولی‌ بیشتر تلاش کردی از یه مادر معمولی‌. تو بهترین مادر دنیا شاید نباشی‌ ولی‌ بهترین معلم دنیا بودی. و من معلم هام رو خیلی‌ دوست دارم

متاسفم که از خیلی‌ چیزایی که ازشون در اومدم دل کندم، ولی‌ برا خودم متاسف نیستم، بارا اونا هم متاسف نیستم.چون جوری من رو بار آوردن که آزاد زندگی کنم.

حقیقت انسان رو آزاد بار می‌‌آره اگه به هیچ درد دیگه‌ای نخوره

[+/-]

var postdate = '۱۳۸۸/۱۰/۰۹'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۱۰/۰۷'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۱۰/۰۵'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۱۰/۰۴'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۹/۲۴'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۹/۲۳'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۹/۱۹'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۹/۱۸'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۹/۱۷'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۹/۱۵'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۹/۱۴'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۹/۱۲'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۹/۰۹'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۹/۰۸'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۹/۰۵'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۹/۰۳'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۹/۰۲'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۸/۲۳'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

Più bella cosa

Più bella cosa

var postdate = '۱۳۸۸/۰۸/۲۱'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۸/۱۹'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۸/۰۵'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۷/۳۰'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۷/۲۷'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۷/۰۶'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۵/۲۳'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۵/۲۲'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۵/۱۵'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۴/۱۹'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۳/۲۰'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۲/۱۴'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۲/۱۱'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۲/۰۸'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۲/۰۷'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۲/۰۳'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۲/۰۱'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۱/۱۶'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۸/۰۱/۰۶'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۷/۱۲/۱۹'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۷/۱۲/۱۴'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۷/۱۲/۱۳'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۷/۱۲/۰۸'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۷/۱۲/۰۱'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۷/۱۱/۳۰'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۷/۱۱/۲۹'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۷/۱۱/۲۸'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۷/۱۱/۲۷'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

var postdate = '۱۳۸۷/۱۱/۲۳'; gParsiLongFormat = false; document.write(ToPersianDate(new Date(postdate))); gParsiLongFormat = false;

وبلاگ دوستان

فهرست تاریخی